Η ΖΩΗ ΔΥΟ ΠΟΝΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ

 

Η ΖΩΗ ΔΥΟ ΠΟΝΤΙΚΩΝ ΣΤΗ ΣΥΜΗ 

Την ιστορία των «Δύο ποντικών στη Σύμη» όπως την ονόμασα, μου την έκανε γνωστή ο αείμνηστος φίλος Μιχάλης Τσαβαρής (Λύρης), την οποίαν του την είχε διηγηθεί ο πατέρας του, βοσκοί όπως και όλη η γενιά του, μόνιμοι κάτοικοι στο Μοναστήρι του Αϊ Νικόλα της Κεφαλής, του πιο απομονωμένου και δυσπρόσιτου από όλα τα μοναστήρια του νησιού.

  Στην ιστορία αυτή που ήταν απλή φυσικά, δεν υπήρχαν οι τοποθεσίες της Σύμης που συμπλήρωσα εγώ, όπως και η Συμαϊκή διάλεκτος, και προσπάθησα να την αναπτύξω ώστε να αποκτήσει συγκεκριμένο σώμα.

Ο λόγος που διάλεξα την περιοχή του  Αϊ Φιλήμονα, είναι γιατί στην ιστορία μας, ο ποντικός ο ένας τρέφεται με χαρούπια, και είναι το μόνο μέρος στο νησί, που διαθέτει αρκετά δέντρα χαρουπιάς.

 Η ιστορία, μοιάζει σαν να βγαίνει μέσα από τους μύθους του Αισώπου, του μεγάλου αυτού μυθογράφου και μυθοποιού, από τη Μεσημβρία του Ευξείνου Πόντου, 620 – 564 π.Χ.

Ο Αίσωπος, θεωρείται ο ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται «παραβολή» ή «αλληγορία», και κορυφαίος της «Διδακτικής Μυθολογίας».

  Ο χαραχτήρας των μύθων του, είναι ηθικοδιδακτικός, συμβολικός και αλληγορικός, και πάντα έχουν ένα ηθικό δίδαγμα, που βγαίνει στο τέλος κάθε ιστορίας.

  Παρόμοια ηθικά διδάγματα βγαίνουν και από τη δική μας ιστορία που παραθέτουμε, όπως η μη επιθυμία των ξένων πραγμάτων, η τιμωρία του κλέφτη, η απληστία κ.λ.π.

  Την ιστορία αυτή την παρουσίασα κάνοντάς την κόμικς σε ασπρόμαυρη μορφή στο Ετήσιο Συμαϊκό περιοδικό ΑΙΓΛΗ, που ήταν προσφορά της εφημερίδας μας Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ το 1999, με αριθμό τεύχους 9.

  Στη σημερινή παρουσίαση, συμπλήρωσα λίγο χρώμα, για να την κάνω πιο ευχάριστη και ελκυστική.