ΜΙΑ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΠΛΑΚΑ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ

 

Μια μαρμάρινη πλάκα, εντοιχισμένη σε κάποιο σημείο ενός κτίσματος στην δικαιοδοσία της Ιεράς Μονής Πανορμίτου του οποίου ανήκει, γράφει: ΑΡΤΟΠΟΥΛΙΟΝ Χ. ΜΙΜΗΚΟΥ και Χ. Γ. ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΦΕΣΟΥ (ΚΟΥΣΑΝΤΑΣΗ) ΣΥΝΔΡΟΜΙΤΗΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΟΥ.

Διορθωμένο το κείμενο, αναφέρει:

ΑΡΤΟΠΩΛΕΙΟ Χ. ΜΙΜΗΚΟΥ Χ. Γ...ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΦΕΣΟΥ (ΚΟΥΣΑΝΤΑΣΙ) ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΟΥ.

Το Κουσάντασι, είναι ένα παραθαλάσσιο θέρετρο σήμερα με 70.000 κατοίκους στην Μικρασιατική ακτή απέναντι από τη Σάμο, και ανήκει στην επαρχία Αϊδινίου,  αλλά παλαιότερα ήταν ένα ψαροχώρι με 5.000 πληθυσμό. Το όνομά του θα πει «νησί των πουλιών», (νησί των περιστεριών) επειδή η χερσόνησος που πάνω της είναι κτισμένο, μοιάζει σαν πουλί.

  Η αρχαία Ελληνική Έφεσος, (Ιωνική πόλη), απέχει από το Κουσάντασι 19 χιλιόμετρα βόρεια, γνωστή για το Αρτεμίσιο, τον περίλαμπρο ναό προς τιμήν της θεάς Άρτεμης, που χρειάστηκαν 120 χρόνια για να κτιστεί, και εθεωρείτο, ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου.

  Φαίνεται λοιπόν ότι, το Κουσάντασι παλαιότερα οι Έλληνες το έλεγαν Νέα Έφεσο, όπως γράφει και η μαρμάρινη πλάκα, που δείχνει πως, οι επιφανείς χορηγοί και συνδρομητές της Ιεράς Μονής Πανορμίτου, είχαν ξεχωριστή μνεία.

  Το αρτοπωλείο αυτό, πρέπει να ήταν ενεργό, πριν την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Οι Έλληνες άρχισαν να φεύγουν μετά το ξέσπασμα του Ελληνοτουρκικού πολέμου 1919 – 1922, και επίσημα η ανταλλαγή πληθυσμών εφαρμόσθηκε, μετά την υπογραφή της σύμβασης της Λωζάνης στις 30 Ιανουαρίου του 1923.

Η μαρμάρινη λοιπόν πλάκα την οποία παρουσιάζω, πιθανολογώ ότι σμιλεύτηκε πριν το 1920, και βρίσκεται στο Σεσκλί, σε κάποιο σημείο, έξω από τις κτιριακές εγκαταστάσεις των εργατών. Ίσως η οικονομική ενίσχυση του εν λόγω συνδρομητή προς την Ιερά Μονή Πανορμίτου, να αφορούσε την ανέγερση κάποιου – κάποιων κτιρίων στο νησί που ανήκει στο Μοναστήρι.